In de Dikke van Dalen staat onder “Corrosie” als uitleg “aantasting van metalen”

Een uitgebreidere definitie is ”een proces waarbij een materiaal, met name een metaal, wordt afgebroken of verteerd door een chemische reactie”.

De aanwezigheid van zuurstof, tezamen met een vochtige omgeving, is al voldoende om dit proces in gang te zetten. Soms wordt dit effect nog versterkt door andere factoren in de directe omgeving. In Nederland met een relatief vochtig zeeklimaat, strooizout in de winter op de wegen, agressieve velgreinigingsmiddelen, zijn er “ondersteunende” factoren om dit corrosie proces aanmerkelijk te versnellen.

Bij TPMS sensors zijn deze omstandigheden een prima voedingsbodem om ervoor te zorgen dat het TPMS ventieldeel aangetast zal worden. De meest voorkomende vorm van corrosie bij de TPMS ventielen is die van de zgn. galvanische corrosie.Deze vorm van corrosie is niet afhankelijk van in welk deel van de wereld het voertuig zich bevindt, hoewel de lokale omstandigheden het proces wel kunnen versnellen of vertragen.

Galvanische corrosie ontstaat door de aanwezigheid van de volgende voorwaarden:

1. Verschillende metaalsoorten.
2. Ze moeten in contact met elkaar kunnen komen.
3. Er moet een elektrolytische geleider zijn.

Als 2 verschillende metalen met elkaar in contact komen om zodoende een galvanische koppeling te kunnen vormen, zal een materiaalsoort werken als een Anode en de andere materiaalsoort als een Kathode. Hierbij is de Anode de “gevende” kant en de Kathode de “ontvangende” kant. Ofwel er zal materiaal overdracht plaatsvinden van de anode naar de kathode. Bij de TPMS sensor met een aluminium ventieldeel, zal het ventielhuis werken als een Anode en het koperen binnen ventiel als een Kathode. Het noodzakelijk elektrolyt wordt gevormd door vocht in de vorm van b.v. water, of ongeacht welke vloeistof, zolang die maar vochtig is.

Het corrosie proces zal als volgt verlopen:

Het aluminium van het ventielhuis zal langzaam gaan oplossen in het aanwezige elektrolyt dat als geleider fungeert, en zich afzetten op het materiaal van het binnen ventiel. Tijdens dit proces zal het materiaal van het ventielhuis dunner worden en daardoor verzwakken en zijn sterkte verliezen. Uiteindelijk zal dit resulteren in het afbreken van het ventielhuis, juist op die plaats waar het binnen ventiel het grootste contact oppervlak heeft met het ventielhuis.

Dit “verouderingsproces” zal nog versneld worden indien er een extra Kathode toegevoegd zal worden in de vorm van een metalen ventieldop, waardoor het ventielhuis en de schroefdraad aan de buitenkant, maar ook de binnenzijde aangetast zullen worden.

Doordat deze ventielen zo ontworpen zijn, zal deze corrosie met de daaraan verbonden gevolgen zich regelmatig voordoen en daardoor het “afbreek” probleem blijven bestaan.

De TPMS sensor komt af fabriek met een koperen binnen ventiel dat voorzien is van een nikkel coating. Deze nikkel coating werkt als een isolator of barrière tussen de 2 verschillende materialen. Verder komt de sensor af fabriek ook met een ventielkapje, dat voorzien is van een rubber afdichtring waardoor het binnendringen van vocht in het ventielhuis voorkomen zal worden. Dit heeft tot gevolg, dat als het binnen ventiel is vastgedraaid met het voorgeschreven aanhaalmoment en er een juist ventielkapje is gebruikt of gemonteerd is waardoor er de vereiste afdichtring wordt gerealiseerd, er zeer weinig tot helemaal geen corrosie zal zijn van het ventielhuis.

Het nadeel is dat in de dagelijkse praktijk hier het nogal eens fout gaat door de verkeerde handelingen te doen.

De TPMS sensor met een “snap-in” ventiel kennen de bovenstaande problemen niet, maar hebben maar een klein deel van de totale markt waarin deze toegepast worden.

Zolang de automobielindustrie aluminium ventielhuizen blijven gebruiken zullen er de nodige voorgeschreven onderhoudshandelingen gedaan moeten worden om ”afbreek” problemen in de toekomst te voorkomen.